سيري ببطءٍ ، يا حياة

ناس كتير بتبطل النت والكتابه فى رمضان .. عندهم حق رمضان شهر فى السنه .. والمفروض نتفرغ فيه للعباده .. بس انا مش هعمل كده السنه دى .. انا حاسس انى بحاجه شديده للكتابه .. حاسس انها بتعوض عندى احساس مفيش حاجه بتعوضها غيرها ...انا قررت انى هكتب كل يوم فى رمضان عن كل حاجه نفسى فيها .

وهبدأ النهارده بالكتابه عن خوفى كل ما شهر بيعدى .. انا بقيت بخاف اكبر معرفش ليه .. وكنت فاكر ان دا شعور انثوى الستات بس اللى بتخاف تكبر ... بس مش عارف ليه الشعور دا مسيطر عليا فى الفتره الاخيره بشكل غريب.

كل شهر يعدى اسأل نفسى انت دلوقتى بقيت كام سنه ؟؟!! 25 وتلات شهور .. يا ترى التسع شهور على ما تقفل ال 26 هيعدوا بسرعه ولا ببطئ .

كل يوم اسأل نفسى من الاحمق اللى اخترع فكره اننا نكتب سنه الميلاد فى شهاده الميلاد .. لو مكوناش نعرف احنا اتولدنا فى سنه كام كان هيبقى اريح لينا .. الراجل اللى اخترع الاختراع دا غبى بجد غباء التنين

انا قررت اكتب كتير واحكى عن ذكريات كتير من اول دلوقتى .. هكتب عشان احس ان الحياه بتسير ابطئ وهقعد ادندن قصيده درويش 

"قلْ للحياة، كما يليق بشاعرٍ متمرّسٍ:‏
سيري ببطء كالأناث الواثقات بسحرهنَّ ‏
وكيدهنَّ. لكلِّ واحدةٍ نداءٌ ما خفيٌّ:‏
هيْت لكْ/ ما أجملك!‏
سيري ببطءٍ ، يا حياة، لكي أراك‏
بكامل النقصان حولي. كم نسيتك في
خضمّك باحثاً عنّي وعنك. وكلّما أدركت
سرّاً منك قلت بقسوةٍ: ما أجهلكْ!"

هدندنها عشان يمكن الحياه تسمع الكلام وتمشى ابطئ.

انا قررت رمضان دا هعتبره بدايه مرحله جديده .. هرجع فيها حاجات فيا كنت بحبها وحاسس انها اختفت وهتخلص من حاجات فيا مش عجبانى .. عاوز اقرب لربنا فيه واحس بحلاوه القرب منه .. انا عاوز اغير حاجات كتير وقررت انى ابدأ دلوقتى

واول حاجه هعملها فى التغيير دا انى قررت انى اكتب كتير

كل سنه وانتوا طيبين